خسته ام خسته اي تنها و غريب در دل شب
که از تکرار شبهاي بي لبخند از تکرار ورقهاي سپيد تنهايي
که بي هيچ نوشته اي بي هيچ نقش و نگاري ورق مي خورند.
دلگيرم نمي دانم ستاره شمردنها تا به کي بايد تا سحر همراه من باشد
نمي دانم بر روي ايوان شب تنها نشستنها تا به کي بايد کار من باشد
نمي دانم به اميد قاصدک تنهايي نشستن ها تا به کي بايد کار من باشد
چقدر در سکوت و تنهايي خويش دست و پا بزنم .
چقدر در لا به لاي شعله هاي اتش انتظار پرو بالم بسوزد
و من ذجه بزنم و خاموش بمانم چقدر به حوض خالي يخ بسته ي حياط
خيره شوم و به انتظار ما هيهاي قرمز باشم
چقدر شبها به اسمان تيره و بي ستاره خيره شوم
و در حسرت مهتاب و ستارگان باشم
چقدر شبها گريه کنم چقدر روزها را بشمارم تا تو بيا يي
نمي دانم .نمي دانم !!!
